اول؛ اعتراف به گناهان و ضعف های خودمان؛ توبه؛ دلجویی از خدا و یکدیگر در کمال صداقت (دوم تواریخ ۷: ۱۴)
پذیرش یکدیگر در محبت و عدم جنگ و ستیز خصوصا روی تعالیم و تفاسیر مختلف از کلام خدا. مطمن باشیم خداوند خود به اندازه کافی روی کلامش غیرت داشته و قادر است اشتباهات هر کس را در زمان لازم بر او آشکار سازد. در این گروه ما مسول ارشاد کردن کردن دیگر ایمانداران نیستم! چرا که همیشه شاهد ثمر بسیار منفی آن بوده ایم. زمانیکه روحیه اتحاد و احترام بوجود آید؛ آنگاه بعنوان اعضای یک خانواده سالم وقوی می توانیم با تمامی جان برای کل کلیسای فارسی زبان؛ یک قوم و مملکت نیز دعا نماییم و یقین بدانیم که آن دعا شنیده خواهد شد.
اولین و مهمترین اصلی که این رویا را عملی خواهد ساخت؛ تشخیص این حقیقت تلخ است که کلیسای فارسی زبان در حال حاضر بسیار پراکنده و حتی زخم خورده از یکدیگراست و این جدایی؛ کاملا خلاف قلب خدایی است که سرگرم خدمتش هستیم.
با تمامی دل و جان خواهان تغییر این واقعیت تلخ باشیم ....
بخواهیم تا به شما داده شود ....
در را بزنیم؛ تا به روی ما باز شود ....
جمع شدن و وقت گذاشتن با صبوری؛ ایمان؛ امید و محبت