ما با تمامی دل و جان به فرمان خدا که می گوید: هر که خدا را دوست دارد؛ باید دیگران را نیز دوست بدارد اعتقاد داریم. زیرا اگر کسانی را که می بینم نمی توانیم محبت کنیم؛ محال است خدایی را که ندیده ایم محبت نماییم. (اول یوحنا ۲۱-۲۰:۴)
اول قرنتیان ۱۳ را فراموش نمی کنیم که می گوید؛ ارزش بهترین نبوت ها؛ موعظه ها؛ شفا؛ درک و معرفت؛ بخشش و جانفشانی و ... یک طرف و ارزش محبت یک طرف! اگر محبت نداشته باشیم هیچ سودی عاید ما نمی شود و بسان یک طبل میان تهی خواهیم بود چه فایده دارد که تمامی آیات کتاب مقدس را از حفظ بوده و بهترین واعظ جهان باشیم اما با رفتار خود دیگران را از خود رنجانده و دور سازیم؟
خداوند گروه ۱۲(یک خداوند؛ یک کلیسا) را جهت تعلیم کلام یا هم شکل کردن ایمانداران دیگر با خود نخوانده؛ چرا که ما می دانیم اعضای یک بدن سالم؛ باید با هم متفاوت باشند. ما این تفاوت را جشن می گیریم. بدن مسیح همچون حلقه های المپیک می ماند؛ گرچه هر کدام از ما خدمات جداگانه خود را به عهده داریم اما به دور از منطق نیست که در یک نقطه با هم ملاقات و همکاری داشته باشیم تا انسجام و یکپارچگی در سراسر کلیسا از شرق تا غرب برقرار باشد. کلیسایی که در قمست حلقه خود به تنهایی درست عمل می کند و با آغوشی باز دستان کلیسای بغل دستی خود را نیز در روح محبت و راستی به گرمی می فشارد؛ مسلما کلیسایی خواهد بود که باعث شادی داماد سماوی شده ووقتی دعا می کند دعاهای او شنیده خواهد شد. مگر نه آن است که کلام می فرماید: «اگر فقط کسانی را دوست بدارید که شما را دوست دارند چه افتخاری دارد؟ حتی خطاکاران نیز دوستان خود را دوست دارند! اگر فقط به دوستان خود سلام کنید چه کار فوق العاده ای کرده اید؟» (لوقا ۳۲:۶ و متی ۴۶:۵) براستی که زمان آن رسیده ما جواب دعای مسیح شویم در جاییکه فرمود: ای پدر مقدس با قدرت نام خود کسانی را که به من داده ای حفظ فرما تا آنها یکی باشند همان طوریکه ما یکی هستیم. (یوحنا ۱۷: ۱۱)
هرگزو هرگز!!!
بدن مسیح از اعضای گوناگون تشکیل شده؛ دست؛ جدا از پا یا پا جدا از چشم و چشم جدا از قلب و... به چه کار آید؟ یک خداوند؛ یک سر؛ یک بدن.
آیا هیچ فکر کرده اید که محبت واقعی طبیعتا جذب می کند نه دفع! پس چرا کلیساهای ما خالی از جمعیت هستند و رهبران کلیسا از هم دور؟
بنا بر کلام خداوند؛ نجات اول به یهود داده شده و سپس به غیریهود (رومیان ۱: ۱۶). به همین منوال قضاوت نیز ابتدا از خانه خدا شروع شده سپس به دیگران می رسد. گروه ۱۲ هوشیارانه به این مطلب می نگرد که اگر چنانچه رویای بیداری؛ تبدیل و برکت را برای مردم ایران داریم؛ لازم است این بیداری و تبدیل؛ ابتدا در بدن خود مسیح ایجاد گردد. اگر نجات نیکان این قدر دشوار است؛ عاقبت اشخاص دور از خدا چه خواهد بود؟ (اول پطرس ۴: ۱۷)
اگر بدن مسیح اجازه داد اول باغبان او را هرس کرده ؛ تبدیل و متحد سازد؛ آنوقت این اتحاد به جامعه خارج از کلیسا و وطن ما نیز منتقل خواهد شد؛ خداوند اجازه خواهد داد دوباره در شهرهای خود زندگی کنیم و ویرانه های ایران را بازسازی کنیم. (حزقیال ۳۶: ۳۳)
یکی از تار و پود های گروه ۱۲ را ایمان به قدوسیت خدای پدر و خواست او جهت پاکی و نیکی فرزندانش تشکیل داده است (متی ۴۸:۵ اول قرنتیان ۱:۸)
تار و پود دیگر گروه ۱۲ را دعا و خصوصا شفاعت مداوم تشکیل میدهد با اطاعت و دنباله روی از خدای تثلیت؛ یعنی انجام اراده پدر و اطاعت ازعیسای مسیح که پاک؛ بی غرض و بی آلایش تا به ابد زنده است تا برای کسانی که به حضور خدا می آیند شفاعت کند و هدایت روح القدس که مطابق خواست خدا برای مقدسین شفاعت می کند. (عبرانیان ۲۵:۷؛ رومیان ۳۴:۸)
ما آگاهیم که کلام می فرماید فرزندان راستین خدا کسانی هستند که اراده پدر آسمانی را به انجام می رسانند نه هر کس که خداوند؛ خداوند می گوید و به نام او نبوت می کند (متی ۱۲:۲۵ و متی ۲۱-۲۳:۷)
ما آگاه هستیم نه هر ایمانداری که نام مسیح را بر زبان می آورد زندگی اش به حیات منتهی می شود زیرا همانطور که کلام می گوید دری که به حیات منتهی می شود تنگ و راهش دشوار است و یابندگان آن کم هستند و دری که بزرگ و راهی که وسیع است به هلاکت می رسد و کسانی که این راه را می پیمایند بسیارند (متی ۱۳:۷)
ما باور داریم که داوری از فرزندان خدا شروع می شود (اول پطرس ۱۷:۴) آنها که از سخنان کسی که روی زمین سخن می گفت سر باز زدند؛ به کیفر خود رسیدند پس اگر ما از گوش دادن به آن کسی که از آسمان سخن می گوید روی گردانیم چقدر دچار کیفر شدیدتری خواهیم شد! (عبرانیان ۲۵:۱۲)
ما معتقدیم خداوند از ابتدای آفرینش نگهداری و حکمروایی بر روی زمین را بدست انسان سپرد. اگر از وضعیت کنونی آن راضی نیستیم خود مقصریم و اکنون زمان تزلزل مخلوقات تزلزل پذیر؛ تفتیش دل؛ بررسی اعمال و رفتار خود و بازگشت بسوی خداست تا در روز داوری با جهان محکوم نگردیم (پیدایش ۲۸-۲۶:۱ و اول قرنتیان ۳۲:۱۱ عبرانیان ۲۷-۲۶:۱۲))
خداوند لقب پادشاهان و حکمرانان روی زمین را به فرزندان خود داده است تا با اقتدار یگانه پسرش عیسی مسیح؛ با عصای آهنین بر تمامی زمین حکمرانی کنیم. ما بر کلام خداوند ایستاده ایم که می فرماید: تو از من بخواه و من تمام ملتها را میراث تو می سازم. گروه ۱۲ مصممانه خواهان این میراث است.
(میزامیر ۸:۲ و ۱۰:۲)
ما معتقدیم بنا بر کلام خداوند؛ ما نژادی برگزیده و کاهنانی هستیم که به فرمانروایی و پادشاهی با خداوند در زمین خوانده شده ایم. ملتی مقدس و قوم خاص خدا هستیم تا کارها و صفات عالی خدایی را که ما را از تاریکی به نور عجیب خود دعوت کرده است به همه اعلام کنیم و نه بدتر باعث خرابی نام شایسته ای شویم که بر ماست. پس رسالت مهمی داریم که باید انجان دهیم. (اول پطرس ۹:۲)
در مقام نژادی برگزیده؛ باید رفتار و زندگی ما باعث جلال نام خدا و نشانگر برگزیدگی ما باشد
در مقام کاهن؛ باید با معبدی پاک؛ درمحراب دعا نیازهای مردم را به حضور خدا برده و پیامهای خدا را به حضور مردم
در مقام پادشاهی و فرمانروایی باید با اقتدار و امانتداری دروازه های قدیمی را باز نماییم و خود کنار رویم تا پادشاه جلال داخل شود و اراده خداوند همانطور که در آسمان اجرا می شود در زمین نیز اجرا گردد.(مزامیر۷:۲۴)